Saari's, regen, scholen en veel namaste!!

Hallo allemaal!!!

Leuk dat jullie allemaal mee lezen, ik zal mijn best doen om dat zo te houden ;) Zoals jullie misschien al wel weten schrijf ik dit allereerste blog vanuit de hoofdstad Kathmandu, waar ik de komende 4 weken zal doorbrengen. En ook al voldoet het tot nu toe aan een hoop verwachtingen, het is toch raar om er opeens midden in te staan... Maarja, laat ik bij het begin beginnen.

Lang lang geleden (twee dagen terug, maar het voelt al veel langer), in een land hier ver vandaan (Duitsland) nam ik afscheid van een onverwacht grote groep vrienden en familie! Toch wat weemoedig, maar ook opgelaten, wandelde ik vol goede moed door de taxfree parfumafdeling van Dusseldorf Airport (je hebt namelijk geen keuze, je MOET daar doorheen...) naar het vliegtuig dat mij naar Abu Dhabi zou brengen. In eerste instantie leek ik een rotplek te hebben, maar achteraf was mijn stoel naast de deur echt de beste plaats ooit! En toen mijn buurman mij ook nog allemaal mierzoet voedsel ging aanbieden was het feest compleet! Vervolgens ging hij een of andere vage film met lego mannetjes kijken, dus ik heb de Hobbit maar aangezet.

Vlak voordat we in Abu Dhabi landde riepen de stewardessen om dat, wegens Ramadan, eten en drinken niet toegestaan was op Abu Dhabi airport. Jullie zullen vast wel begrijpen dat ik spontaan een hartverzakking kreeg, maar op de grond bleek dit allemaal niet waar. Dolgelukkig ging ik dus mijn ontbijt halen, en zat even later in een restaurant met een broodje en een goeie bak koffie (ik had niet geslapen) wat nummers over te schrijven in mijn reisdagboekje die ik van mn organisatie had gekregen.
Abu Dhabi is een beetje een stad die nog niet echt af is (van wat uit het vliegtuig te zien was). Overal liggen straten in woonwijk blokken, alleen staan er geen huizen. Overal staan hijskranen, zijn bouwvakkers in de weer. En overal is zand en vooral stof, heel veel stof... Je moet je zo’ n western film indenken met een auto die over een weg rijd en een dikke stofwolk achter zich laat. Het was daar namelijk precies zo, alleen dan met vrachtwagens ipv pick-ups. Ook dacht ik even dat er een enorme zandstorm op het vliegveld afkwam toen ik uit het raam, maar het bleek ook gewoon stof te zijn.Het vliegveld zelf oogde heel mooi, alle culturen liepen door elkaar, maar er was eigenlijk geen zak te doen en de toiletten waren ranzig dus na drie uur stapte ik weer vrolijk het vliegtuig in voor de tweede en laatste etappe...

Een beetje slaperig, maar ook zeer opgewonden en een beetje gespannen landde ik 4,5 uur later dan ook in Kathmandu. Als een stuiterbal vlogen we door de moessonwolken, maar bij aankomst was het compleet droog en dat is de rest van de dag ook zo gebleven ( nu regent het knetterhard). Zoals afgesproken stond de taxi al te wachten, of naja een groep mensen die mij naar de taxi brachten en de hele tijd om fooien liepen te zeuren en op te dringen. Totaal afgepoeierd, de “escort”mensjes dan, stapte ik met twee mede vrijwilligers mooi met al ons geld nog steeds op zak de taxi in. En ja, aziatisch verkeer is echt precies wat je op tv ziet, en vooral hoort. De mensen hier houden van hun gezin, familie, maar ook erg van hun claxon lijkt het. Het huis waar ik afgeleverd werd was veel beter dan ik verwacht had. Prachtig uitzicht, een douche (!), dichtbij een hoop bezienswaardigheden, schoon en in een relatief rustige en erg veilige buurt. Met het geluid van jankende straathonden ben ik al vrij snel in slaap gevallen...

Vandaag hebben we een wandeling langs een aantal projecten gemaakt, onder andere langs het weeshuis waar ik vanaf zondag 5 dagen in de week ’ s middags zal werken/kinderen entertainen samen met een aantal vrijwilligers. Ook ga ik ’s ochtends nog les geven op een governmental school aan kinderen van zo’ n 8 a 9 jaar oud samen met een Spaans meisje. De kinderen zijn enorm vrolijk, begroeten je bijna altijd en gaan je vragen stellen enzo ook al ben je een totale vreemde. En dat was het wel zo’ n beetje tot nu toe. Het eten smaakt goed, hoewel wel een beetje veel van hetzelfde, en de mensen hier zijn allemaal top! Ik heb het ontzettend naar mijn zin hier, en ik hoop dat dat zo blijkt!! De volgende uitdaging is om dit blog op internet te krijgen, want het internet is hier nogal langszaam (eerste poging is mislukt). Als jullie dit lezen is de missie geslaagd en hoop ik dat ie niet te lang was... ;) Ik zal proberen wat foto’ s te uploaden, anders zie facebook!

De groeten uit Kathmandu!!! :)