Rare jongens, die Nepalezen...

En dan ben je ineens alweer 3 weken in Kathmandu... De tijd vliegt, en er is weer een hele hoop leuks gebeurt. En ik moet er misschien alvast bij vermelden dat dit misschien (!) alweer mijn laatste reisblog wordt tot ik terug in de lage landen ben. Want ook al ben ik de komende dagen nog gewoon in Kathmandu, er gebeurt hier niet heel veel nieuws wat ik niet al eerder vermeld heb ;) En vrijdag vertrek ik met twee meisjes uit Belgie die ik hier heb leren kennen, Sietse en Nele, naar Pokhara om een vijfdaagse trek te gaan doen!! En daar hoog in de bergen reken ik nietecht op internetverbinding ;) Maargoed, eerst maar ns afgelopen week.

Op dinsdag gebeurde namelijk iets dat ik nooit meer zal vergeten, mijn leerlingen vroegen om huiswerk... Ik herhaal, ze VROEGEN OM HUISWERK!!!???? Hoezo motivatie :D Helaas kan ik die niet langer uitbuiten, want gisterem is mijn laatste lesgeefdag op de Baal Rastriya school gepasseerd. Dit omdat onze kinderen deze en volgende week een paar examens moeten maken. Kanttekeningetje daarbij is dat ik het engels examen surveilleer, en hun ook gewoon hun examen mag uitleggen zolang ik het antwoord maar niet geef... I know, het klinkt een beetje apart maarja ik maak de wetten hier niet! Alejandra heeft afgelopen donderdag haar laatste lesdag gehad omdat zij vandaag weer richting Spanje is vertrokken. In Nederland zou een bosje bloemen en applaus het afscheid hebben gevormd waarschijnlijk. Hier werden de bloemen vervangen door een halve kilo rood poeder waarmee haar gezicht en haar werden ondergesmeerd. De rest van de dag liep ze dus als een soort rode smurf door de stad heen, en keek vanzelfsprekend iedereen haar aan enzo. Dit is trouwens serieus, geen grap...

Op diezelfde dag zijn we, omdat het bijna weekend was (weekend hier is vrijdag en zaterdag) ’s avonds wezen stappen in Kathmandu! We begonnen bij een zogenaamde Sheesha bar, waar een band speelde en een ladderzatte opa een keer in de zoveel tijd een oerkreet uitte. Kortom, het begon al geweldig! Daarna door naar een club genaamd OMG, en een hele gezellige avond gehad met zijn allen. Grappige ervaring ook om van die besnorde Nepalesen van 40 ofzo los te zien gaan en pogingen te wagen om (Europese) dames te imponeren. De avond als geheel zal mij in ieder geval nog lang bijblijven.

De dag daarna was iedereen, of naja bijna iedereen want ik had niet heel veel gedronken, ontiegelijk brak en katerig. Het uitslapen was meer dan welkom, en we zijn lekker wezen uit-ontbijten (als dat zo heet) in een restaurant genaamd Phat Khat. Terwijl Tom (een Ier) doodsangsten uitstond omdat hij een tattoo zou krijgen die middag terwijl hij ontiegelijk katerig was, was ik met mijn hoofd bij de Annapurna regio omdat ik tijdens zijn tattoo-avontuurtje een trek zou gaan boeken!! De Poon Hill trek staat vanaf vrijdag op het programma, en ik heb er enorm veel zin in! Na de tijd zijn we even wat inkopen wezen doen, en daarna een Starbucks-achtige koffiebar in geweest. Je raakt hier trouwens al vrij snel bekend met het concept liquid-heaven, en ook in die bar was het weer raak. Goeie ijskoffie man, ik was helemaal van de wereld. Je drinkt hier namelijk over het algemeen water of cola, en ’s ochtends matige oploskoffie bij ontbijt. Een goeie koffie, of een goed sapje (ik heb gisteravond een pak sinnaassappelsap aanbeden...) is dan ook een ware verademing.

Eergisteren, jaja we komen alweer in de buurt van het heden, zijn ik en nog twee vrijwilligers (Alvaro en Ronan) naar Bhaktapur geweest. Bhaktapur is een stad dicht bij Kathmandu, en was vroeger een van de vele koninkrijkjes in de vallei. Vandaag de dag is het nogsteeds een prachtige stad, veel oude gebouwen en tempels, en het weer werkte ook nog eens mee dus de ochtend was binnen! Onderweg ben je ook even mentaal uit Nepal, want de weg tussen Kathmandu en Bhaktapur is gewoonweg gatenloos, ruim tweebaans en mensen rijden er nog enigsinds netjes ook!! Ze luisteren zelfs naar de stoplichten die er staan!

Onderweg terug zijn we naar Pashupatinath geweest, een van de heiligste tempels van het Hindoeisme. Dit omdat er een steen ligt waarvan wordt geloofd dat het een afbeelding is van de penis van een of andere god. Naja, lang verhaal allemaal, maar na de tour kwamen we wel tot de conclusie dat hindoeisme echt een onmogelijk ingewikkelde godsdienst is. Het was erg interessant allemaal, en we hebben ook een paar crematies gezien. Mensen verbranden hun doden namelijk in de open lucht bij Pashupatinath, deels omdat het dus een enorm heilige plek is (onze gids noemde het het Mekka van het hindoeisme), en deels omdat de rivier de Bagmati die daar stroomt ook heilig is. Dit komt omdat zij uitmond in de Ganges, en omdat zij zeer puur schijnt te zijn en er geen bacterien in zouden gedijen. (het water was anders hartstikke rommelig maargoed...) Je moet maar niet te objectief naar hindoeisme kijken, als je een beetje meedenkt klinkt het allemaal best mooi. (behalve de menselijke offers dan)

Dat was hem dan alweer! Hopelijk tot snel maar weer, en misschien upload ik eind deze week nog wel iets!

De hartelijke groeten uit Nepal!